magn
See also: magn.
Icelandic
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /makn/
- Rhymes: -akn
Noun
magn n (genitive singular magns, nominative plural mögn)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | magn | magnið | mögn | mögnin |
| accusative | magn | magnið | mögn | mögnin |
| dative | magni | magninu | mögnum | mögnunum |
| genitive | magns | magnsins | magna | magnanna |
Norwegian Nynorsk
Etymology
Noun
magn n (definite singular magnet, indefinite plural magn, definite plural magna)
Related terms
Female given names:
Male given names:
References
- “magn” in Ivar Aasen (1873) Norsk Ordbog med dansk Forklaring
Old Norse
Etymology
See the singular noun megin (“strength, power, might”)
Noun
magn n
Declension
| neuter | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | magn | magnit | mǫgn | mǫgnin |
| accusative | magn | magnit | mǫgn | mǫgnin |
| dative | magni | magninu | mǫgnum | mǫgnunum |
| genitive | magns | magnsins | magna | magnanna |
Descendants
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “magn”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive