malefactus
Latin
Etymology
From Proto-Italic *maledfaktos, perfect passive participle of malefaciō.
Participle
malefactus (feminine malefacta, neuter malefactum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | malefactus | malefacta | malefactum | malefactī | malefactae | malefacta | |
| genitive | malefactī | malefactae | malefactī | malefactōrum | malefactārum | malefactōrum | |
| dative | malefactō | malefactae | malefactō | malefactīs | |||
| accusative | malefactum | malefactam | malefactum | malefactōs | malefactās | malefacta | |
| ablative | malefactō | malefactā | malefactō | malefactīs | |||
| vocative | malefacte | malefacta | malefactum | malefactī | malefactae | malefacta | |