manans
Latin
Etymology
Present participle of mānō.
Participle
mānāns (genitive mānantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | mānāns | mānantēs | mānantia | ||
| genitive | mānantis | mānantium | |||
| dative | mānantī | mānantibus | |||
| accusative | mānantem | mānāns | mānantēs mānantīs |
mānantia | |
| ablative | mānante mānantī1 |
mānantibus | |||
| vocative | mānāns | mānantēs | mānantia | ||
1When used purely as an adjective.