manav
See also: Manav
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish مناو (manav), of unknown origin.[1]
Noun
manav (definite accusative manavı, plural manavlar)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | manav | manavlar |
| definite accusative | manavı | manavları |
| dative | manava | manavlara |
| locative | manavda | manavlarda |
| ablative | manavdan | manavlardan |
| genitive | manavın | manavların |
References
- ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “manav”, in Nişanyan Sözlük