mandæde
Old English
Etymology
From mān (“shameful act; crime; wickedness”) + *dǣde, from Proto-Germanic *dēdiz (“doing”). Compare Old Saxon mēndādig, Old High German meintātig. Equivalent to mandǣd + -e.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmɑːnˌdæː.de/
Adjective
māndǣde
- doing-evil; wicked; reprehensible
Declension
Declension of māndǣde — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | māndǣde | māndǣdu, māndǣdo | māndǣde |
| Accusative | māndǣdne | māndǣde | māndǣde |
| Genitive | māndǣdes | māndǣdre | māndǣdes |
| Dative | māndǣdum | māndǣdre | māndǣdum |
| Instrumental | māndǣde | māndǣdre | māndǣde |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | māndǣde | māndǣda, māndǣde | māndǣdu, māndǣdo |
| Accusative | māndǣde | māndǣda, māndǣde | māndǣdu, māndǣdo |
| Genitive | māndǣdra | māndǣdra | māndǣdra |
| Dative | māndǣdum | māndǣdum | māndǣdum |
| Instrumental | māndǣdum | māndǣdum | māndǣdum |
Declension of māndǣde — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | māndǣda | māndǣde | māndǣde |
| Accusative | māndǣdan | māndǣdan | māndǣde |
| Genitive | māndǣdan | māndǣdan | māndǣdan |
| Dative | māndǣdan | māndǣdan | māndǣdan |
| Instrumental | māndǣdan | māndǣdan | māndǣdan |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | māndǣdan | māndǣdan | māndǣdan |
| Accusative | māndǣdan | māndǣdan | māndǣdan |
| Genitive | māndǣdra, māndǣdena | māndǣdra, māndǣdena | māndǣdra, māndǣdena |
| Dative | māndǣdum | māndǣdum | māndǣdum |
| Instrumental | māndǣdum | māndǣdum | māndǣdum |