manducatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of mandūcō (chew, masticate).

Participle

mandūcātus (feminine mandūcāta, neuter mandūcātum); first/second-declension participle

  1. chewed, masticated, having been gnawed.
  2. eaten, having been devoured.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative mandūcātus mandūcāta mandūcātum mandūcātī mandūcātae mandūcāta
genitive mandūcātī mandūcātae mandūcātī mandūcātōrum mandūcātārum mandūcātōrum
dative mandūcātō mandūcātae mandūcātō mandūcātīs
accusative mandūcātum mandūcātam mandūcātum mandūcātōs mandūcātās mandūcāta
ablative mandūcātō mandūcātā mandūcātō mandūcātīs
vocative mandūcāte mandūcāta mandūcātum mandūcātī mandūcātae mandūcāta

References