manick
Swedish
Etymology
man (“man”) + -ik (“pejorative dimunutive”), doublet of mannekäng.
Pronunciation
- IPA(key): /maˈnɪk/
Noun
manick c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | manick | manicks |
| definite | manicken | manickens | |
| plural | indefinite | manicker | manickers |
| definite | manickerna | manickernas |