manigfealdian
Old English
Alternative forms
Etymology
maniġfeald + -ian
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmɑ.nijˌfæ͜ɑl.di.ɑn/, [ˈmɑ.nijˌfæ͜ɑɫ.di.ɑn]
Verb
maniġfealdian
Conjugation
Conjugation of maniġfealdian (weak, class 2)
| infinitive | maniġfealdian | maniġfealdienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | maniġfealdiġe | maniġfealdode |
| second person singular | maniġfealdast | maniġfealdodest |
| third person singular | maniġfealdaþ | maniġfealdode |
| plural | maniġfealdiaþ | maniġfealdodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | maniġfealdiġe | maniġfealdode |
| plural | maniġfealdiġen | maniġfealdoden |
| imperative | ||
| singular | maniġfealda | |
| plural | maniġfealdiaþ | |
| participle | present | past |
| maniġfealdiende | (ġe)maniġfealdod | |
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “ge-manigfildan”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.