manista
See also: manistą
Finnish
Noun
manista
- elative singular of mani
Anagrams
Italian
Noun
manista m or f by sense (masculine plural manisti, feminine plural maniste)
Related terms
Anagrams
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /maˈɲis.ta/
- Rhymes: -ista
- Syllabification: ma‧nis‧ta
Etymology 1
Borrowed from German Manist.
Noun
manista m pers
- (Protestantism) Mennonite
- Synonym: mennonita
- (historical) publican
- Synonym: szynkarz
Declension
Declension of manista
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | manista | maniści/manisty (deprecative) |
| genitive | manisty | manistów |
| dative | maniście | manistom |
| accusative | manistę | manistów |
| instrumental | manistą | manistami |
| locative | maniście | manistach |
| vocative | manisto | maniści |
Etymology 2
Noun
manista m pers
- (derogatory, obsolete) crook, deceiver, fraud, swindler
Declension
Declension of manista
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | manista | maniści/manisty (deprecative) |
| genitive | manisty | manistów |
| dative | maniście | manistom |
| accusative | manistę | manistów |
| instrumental | manistą | manistami |
| locative | maniście | manistach |
| vocative | manisto | maniści |
Further reading
- “MANISTA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 20 September 2016
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “manista”, in Słownik języka polskiego
- Aleksander Zdanowicz (1861) “manista”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “manista”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 874
Spanish
Noun
manista m or f by sense (plural manistas)
- a Basque pelota player