mantilium
Latin
Noun
mantīlium n (genitive mantīliī or mantīlī); second declension
- alternative form of mantēle
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | mantīlium | mantīlia |
| genitive | mantīliī mantīlī1 |
mantīliōrum |
| dative | mantīliō | mantīliīs |
| accusative | mantīlium | mantīlia |
| ablative | mantīliō | mantīliīs |
| vocative | mantīlium | mantīlia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).