manumittendus
Latin
Etymology
Future passive participle of manūmittō.
Participle
manūmittendus (feminine manūmittenda, neuter manūmittendum); first/second-declension participle
- which is to be released
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | manūmittendus | manūmittenda | manūmittendum | manūmittendī | manūmittendae | manūmittenda | |
| genitive | manūmittendī | manūmittendae | manūmittendī | manūmittendōrum | manūmittendārum | manūmittendōrum | |
| dative | manūmittendō | manūmittendae | manūmittendō | manūmittendīs | |||
| accusative | manūmittendum | manūmittendam | manūmittendum | manūmittendōs | manūmittendās | manūmittenda | |
| ablative | manūmittendō | manūmittendā | manūmittendō | manūmittendīs | |||
| vocative | manūmittende | manūmittenda | manūmittendum | manūmittendī | manūmittendae | manūmittenda | |