meevoelen

Dutch

Etymology

From mee (“along”) +‎ voelen (“feel”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈmeː.vu.lə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: mee‧voe‧len

Verb

meevoelen

  1. to sympathize

Conjugation

Conjugation of meevoelen (weak, separable)
infinitive meevoelen
past singular voelde mee
past participle meegevoeld
infinitive meevoelen
gerund meevoelen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular voel mee voelde mee meevoel meevoelde
2nd person sing. (jij) voelt mee, voel mee2 voelde mee meevoelt meevoelde
2nd person sing. (u) voelt mee voelde mee meevoelt meevoelde
2nd person sing. (gij) voelt mee voelde mee meevoelt meevoelde
3rd person singular voelt mee voelde mee meevoelt meevoelde
plural voelen mee voelden mee meevoelen meevoelden
subjunctive sing.1 voele mee voelde mee meevoele meevoelde
subjunctive plur.1 voelen mee voelden mee meevoelen meevoelden
imperative sing. voel mee
imperative plur.1 voelt mee
participles meevoelend meegevoeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.