mentastrum
Latin
Etymology
From ment(a) (“mint”) + -astrum.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mɛnˈtas.trũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [men̪ˈt̪as.t̪rum]
Noun
mentastrum n (genitive mentastrī); second declension
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | mentastrum | mentastra |
| genitive | mentastrī | mentastrōrum |
| dative | mentastrō | mentastrīs |
| accusative | mentastrum | mentastra |
| ablative | mentastrō | mentastrīs |
| vocative | mentastrum | mentastra |
Descendants
References
- “mentastrum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mentastrum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.