mercenarius
Latin
Alternative forms
Etymology
From *mercēdnārius/*mercēdinārius, from Latin mercēs. Compare mercēdonius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mɛr.keːˈnaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [mer.t͡ʃeˈnaː.ri.us]
Adjective
mercēnārius (feminine mercēnāria, neuter mercēnārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | mercēnārius | mercēnāria | mercēnārium | mercēnāriī | mercēnāriae | mercēnāria | |
| genitive | mercēnāriī | mercēnāriae | mercēnāriī | mercēnāriōrum | mercēnāriārum | mercēnāriōrum | |
| dative | mercēnāriō | mercēnāriae | mercēnāriō | mercēnāriīs | |||
| accusative | mercēnārium | mercēnāriam | mercēnārium | mercēnāriōs | mercēnāriās | mercēnāria | |
| ablative | mercēnāriō | mercēnāriā | mercēnāriō | mercēnāriīs | |||
| vocative | mercēnārie | mercēnāria | mercēnārium | mercēnāriī | mercēnāriae | mercēnāria | |
Descendants
- Catalan: mercenari
- English: mercenary
- French: mercenaire
- Galician: mercenario
- Italian: mercenario
- Occitan: mercenari
- Portuguese: marceneiro, mercenário
- Spanish: mercenario
- Romanian: mercenar
- Translingual: Mercenaria
References
- “mercenarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "mercenarius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- mercenarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.