metuendus
Latin
Etymology
Future passive participle of metuō.
Participle
metuendus (feminine metuenda, neuter metuendum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | metuendus | metuenda | metuendum | metuendī | metuendae | metuenda | |
| genitive | metuendī | metuendae | metuendī | metuendōrum | metuendārum | metuendōrum | |
| dative | metuendō | metuendae | metuendō | metuendīs | |||
| accusative | metuendum | metuendam | metuendum | metuendōs | metuendās | metuenda | |
| ablative | metuendō | metuendā | metuendō | metuendīs | |||
| vocative | metuende | metuenda | metuendum | metuendī | metuendae | metuenda | |
References
- “metuendus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "metuendus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)