mierzawiec

From mierzić +‎ -awiec.

• (Lesser Poland):
  • (Kielce) IPA^(key): /mjɛrˈza.vjɛt͡s/

mierzawiec m pers

1. (Kielce, derogatory) disgusting person

   Mierzawiec chłopák, nie chce słuchać. ― Disgusting boy, he doesn't want to listen.

• Władysław Siarkowski (1878) “mierzawiec”, in “Materiały do etnografii ludu polskiego z okolic Kielc”, in Zbiór wiadomości do antropologii krajowej (in Polish), volume 2, chapter 3, Krakow: Komisyja Antropologiczna Akademii Umiejętności w Krakowie, page 249