minő
Hungarian
Etymology
Shortened from the interrogative pronoun minemű (“what kind of”), from mi + nemű.[1]
Pronunciation
- IPA(key): [ˈminøː]
- Hyphenation: mi‧nő
- Rhymes: -nøː
Pronoun
minő
- (interrogative, archaic, poetic) what? what kind of?
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | minő | minők |
| accusative | minőt | minőket |
| dative | minőnek | minőknek |
| instrumental | minővel | minőkkel |
| causal-final | minőért | minőkért |
| translative | minővé | minőkké |
| terminative | minőig | minőkig |
| essive-formal | minőként | minőkként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | minőben | minőkben |
| superessive | minőn | minőkön |
| adessive | minőnél | minőknél |
| illative | minőbe | minőkbe |
| sublative | minőre | minőkre |
| allative | minőhöz | minőkhöz |
| elative | minőből | minőkből |
| delative | minőről | minőkről |
| ablative | minőtől | minőktől |
| non-attributive possessive – singular |
minőé | minőké |
| non-attributive possessive – plural |
minőéi | minőkéi |
Derived terms
References
- ^ Eőry, Vilma. Értelmező szótár+ (“Explanatory Dictionary Plus”). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2007. →ISBN
Further reading
- minő in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.