minusculus
Latin
Etymology
From minor (“less, lesser, smaller”) + -culus (diminutive suffix) (built on the originally s-final stem of the adjective, attested also in the neuter nominative singular form minus).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mɪˈnʊs.kʊ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [miˈnus.ku.lus]
Adjective
minusculus (feminine minuscula, neuter minusculum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | minusculus | minuscula | minusculum | minusculī | minusculae | minuscula | |
| genitive | minusculī | minusculae | minusculī | minusculōrum | minusculārum | minusculōrum | |
| dative | minusculō | minusculae | minusculō | minusculīs | |||
| accusative | minusculum | minusculam | minusculum | minusculōs | minusculās | minuscula | |
| ablative | minusculō | minusculā | minusculō | minusculīs | |||
| vocative | minuscule | minuscula | minusculum | minusculī | minusculae | minuscula | |
Descendants
References
- “minusculus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “minusculus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- minusculus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.