minutiosus
Latin
Etymology
From minūtia (“minute thing or detail”) + -ōsus (“full of”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mɪ.nuː.tiˈoː.sʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [mi.nut̪.t̪͡s̪iˈɔː.s̬us]
Adjective
minūtiōsus (feminine minūtiōsa, neuter minūtiōsum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | minūtiōsus | minūtiōsa | minūtiōsum | minūtiōsī | minūtiōsae | minūtiōsa | |
| genitive | minūtiōsī | minūtiōsae | minūtiōsī | minūtiōsōrum | minūtiōsārum | minūtiōsōrum | |
| dative | minūtiōsō | minūtiōsae | minūtiōsō | minūtiōsīs | |||
| accusative | minūtiōsum | minūtiōsam | minūtiōsum | minūtiōsōs | minūtiōsās | minūtiōsa | |
| ablative | minūtiōsō | minūtiōsā | minūtiōsō | minūtiōsīs | |||
| vocative | minūtiōse | minūtiōsa | minūtiōsum | minūtiōsī | minūtiōsae | minūtiōsa | |