minutulus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mɪˈnuː.tʊ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [miˈnuː.t̪u.lus]
Adjective
minūtulus (feminine minūtula, neuter minūtulum); first/second-declension adjective
- diminutive of minūtus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | minūtulus | minūtula | minūtulum | minūtulī | minūtulae | minūtula | |
| genitive | minūtulī | minūtulae | minūtulī | minūtulōrum | minūtulārum | minūtulōrum | |
| dative | minūtulō | minūtulae | minūtulō | minūtulīs | |||
| accusative | minūtulum | minūtulam | minūtulum | minūtulōs | minūtulās | minūtula | |
| ablative | minūtulō | minūtulā | minūtulō | minūtulīs | |||
| vocative | minūtule | minūtula | minūtulum | minūtulī | minūtulae | minūtula | |
References
- “minutulus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press