mirificus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [miːˈrɪ.fɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [miˈriː.fi.kus]
Adjective
mīrificus (feminine mīrifica, neuter mīrificum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | mīrificus | mīrifica | mīrificum | mīrificī | mīrificae | mīrifica | |
| genitive | mīrificī | mīrificae | mīrificī | mīrificōrum | mīrificārum | mīrificōrum | |
| dative | mīrificō | mīrificae | mīrificō | mīrificīs | |||
| accusative | mīrificum | mīrificam | mīrificum | mīrificōs | mīrificās | mīrifica | |
| ablative | mīrificō | mīrificā | mīrificō | mīrificīs | |||
| vocative | mīrifice | mīrifica | mīrificum | mīrificī | mīrificae | mīrifica | |
Descendants
References
- “mirificus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “mirificus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- mirificus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.