mirificus

Latin

Etymology

From mīrus +‎ -ficus.

Pronunciation

Adjective

mīrificus (feminine mīrifica, neuter mīrificum); first/second-declension adjective

  1. wonderful, amazing, miraculous

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative mīrificus mīrifica mīrificum mīrificī mīrificae mīrifica
genitive mīrificī mīrificae mīrificī mīrificōrum mīrificārum mīrificōrum
dative mīrificō mīrificae mīrificō mīrificīs
accusative mīrificum mīrificam mīrificum mīrificōs mīrificās mīrifica
ablative mīrificō mīrificā mīrificō mīrificīs
vocative mīrifice mīrifica mīrificum mīrificī mīrificae mīrifica

Descendants

  • English: mirific
  • French: mirifique
  • Portuguese: mirífico
  • Spanish: mirífico

References

  • mirificus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • mirificus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • mirificus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.