mirio
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈmiː.ri.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈmiː.ri.o]
Noun
mīriō m (genitive mīriōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | mīriō | mīriōnēs |
| genitive | mīriōnis | mīriōnum |
| dative | mīriōnī | mīriōnibus |
| accusative | mīriōnem | mīriōnēs |
| ablative | mīriōne | mīriōnibus |
| vocative | mīriō | mīriōnēs |
References
- “mirio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mirio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
Serbo-Croatian
Participle
mirio (Cyrillic spelling мирио)
- masculine singular active past participle of miriti