miskennen
Dutch
Etymology
From mis- + kennen. Compare English misken.
Pronunciation
- IPA(key): /mɪsˈkɛnə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: mis‧ken‧nen
- Rhymes: -ɛnən
Verb
miskennen
- (transitive) to fail to acknowledge
Conjugation
| Conjugation of miskennen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | miskennen | |||
| past singular | miskende | |||
| past participle | miskend | |||
| infinitive | miskennen | |||
| gerund | miskennen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | misken | miskende | ||
| 2nd person sing. (jij) | miskent, misken2 | miskende | ||
| 2nd person sing. (u) | miskent | miskende | ||
| 2nd person sing. (gij) | miskent | miskende | ||
| 3rd person singular | miskent | miskende | ||
| plural | miskennen | miskenden | ||
| subjunctive sing.1 | miskenne | miskende | ||
| subjunctive plur.1 | miskennen | miskenden | ||
| imperative sing. | misken | |||
| imperative plur.1 | miskent | |||
| participles | miskennend | miskend | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
Descendants
- Afrikaans: misken