mislukken
Dutch
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˌmɪsˈlʏ.kə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: mis‧luk‧ken
- Rhymes: -ʏkən
Verb
mislukken
- to fail
Conjugation
| Conjugation of mislukken (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | mislukken | |||
| past singular | mislukte | |||
| past participle | mislukt | |||
| infinitive | mislukken | |||
| gerund | mislukken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | misluk | mislukte | ||
| 2nd person sing. (jij) | mislukt, misluk2 | mislukte | ||
| 2nd person sing. (u) | mislukt | mislukte | ||
| 2nd person sing. (gij) | mislukt | mislukte | ||
| 3rd person singular | mislukt | mislukte | ||
| plural | mislukken | mislukten | ||
| subjunctive sing.1 | mislukke | mislukte | ||
| subjunctive plur.1 | mislukken | mislukten | ||
| imperative sing. | misluk | |||
| imperative plur.1 | mislukt | |||
| participles | mislukkend | mislukt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||