modificatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of modificō
Participle
modificātus (feminine modificāta, neuter modificātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | modificātus | modificāta | modificātum | modificātī | modificātae | modificāta | |
| genitive | modificātī | modificātae | modificātī | modificātōrum | modificātārum | modificātōrum | |
| dative | modificātō | modificātae | modificātō | modificātīs | |||
| accusative | modificātum | modificātam | modificātum | modificātōs | modificātās | modificāta | |
| ablative | modificātō | modificātā | modificātō | modificātīs | |||
| vocative | modificāte | modificāta | modificātum | modificātī | modificātae | modificāta | |
References
- “modificatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "modificatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)