molitor
See also: Molitor
Latin
Etymology 1
From molere (“to mill”) + -tor (“-er”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈmɔ.lɪ.tɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈmɔː.li.t̪or]
Noun
molitor m (genitive molitōris, feminine molitrīx); third declension
- (post-Classical) miller
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | molitor | molitōrēs |
| genitive | molitōris | molitōrum |
| dative | molitōrī | molitōribus |
| accusative | molitōrem | molitōrēs |
| ablative | molitōre | molitōribus |
| vocative | molitor | molitōrēs |
Etymology 2
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [moːˈliː.tɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [moˈliː.t̪or]
Noun
mōlītor m (genitive mōlītōris, feminine mōlītrīx); third declension
- attempter, undertaker of a thing
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | mōlītor | mōlītōrēs |
| genitive | mōlītōris | mōlītōrum |
| dative | mōlītōrī | mōlītōribus |
| accusative | mōlītōrem | mōlītōrēs |
| ablative | mōlītōre | mōlītōribus |
| vocative | mōlītor | mōlītōrēs |
Verb
mōlītor
- second/third-person singular future active imperative of mōlior
References
- “molitor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “molitor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- molitor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.