momentarius
Latin
Etymology
From mōmentum (“moment”), from moveō (“move, set in motion; excite”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [moː.mɛnˈtaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [mo.men̪ˈt̪aː.ri.us]
Adjective
mōmentārius (feminine mōmentāria, neuter mōmentārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | mōmentārius | mōmentāria | mōmentārium | mōmentāriī | mōmentāriae | mōmentāria | |
| genitive | mōmentāriī | mōmentāriae | mōmentāriī | mōmentāriōrum | mōmentāriārum | mōmentāriōrum | |
| dative | mōmentāriō | mōmentāriae | mōmentāriō | mōmentāriīs | |||
| accusative | mōmentārium | mōmentāriam | mōmentārium | mōmentāriōs | mōmentāriās | mōmentāria | |
| ablative | mōmentāriō | mōmentāriā | mōmentāriō | mōmentāriīs | |||
| vocative | mōmentārie | mōmentāria | mōmentārium | mōmentāriī | mōmentāriae | mōmentāria | |
Related terms
- mōmen
- mōmentāliter
- mōmentāna
- mōmentāneus
- mōmentōsus
- mōmentum
- moveō
Descendants
- → English: momentary
References
- “momentarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- momentarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.