monanæfen
Old English
Etymology
From mōnan (“the moon's”) + ǣfen (“evening”), corresponding to mōnandæġ (“Monday”, literally “the moon's day”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmoː.nɑnˌæː.fen/, [ˈmoː.nɑnˌæː.ven]
Noun
mōnanǣfen m
Declension
Strong a-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | mōnanǣfen | mōnanǣfennas |
| accusative | mōnanǣfen | mōnanǣfennas |
| genitive | mōnanǣfennes | mōnanǣfenna |
| dative | mōnanǣfenne | mōnanǣfennum |