monoftongera

Swedish

Etymology

By surface analysis, monoftong +‎ -era.

Verb

monoftongera (present monoftongerar, preterite monoftongerade, supine monoftongerat, imperative monoftongera)

  1. (phonetics) monophthongize

Conjugation

Conjugation of monoftongera (weak)
active passive
infinitive monoftongera monoftongeras
supine monoftongerat monoftongerats
imperative monoftongera
imper. plural1 monoftongeren
present past present past
indicative monoftongerar monoftongerade monoftongeras monoftongerades
ind. plural1 monoftongera monoftongerade monoftongeras monoftongerades
subjunctive2 monoftongere monoftongerade monoftongeres monoftongerades
present participle monoftongerande
past participle monoftongerad

1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Derived terms

Further reading