monoftongera
Swedish
Etymology
By surface analysis, monoftong + -era.
Verb
monoftongera (present monoftongerar, preterite monoftongerade, supine monoftongerat, imperative monoftongera)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | monoftongera | monoftongeras | ||
| supine | monoftongerat | monoftongerats | ||
| imperative | monoftongera | — | ||
| imper. plural1 | monoftongeren | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | monoftongerar | monoftongerade | monoftongeras | monoftongerades |
| ind. plural1 | monoftongera | monoftongerade | monoftongeras | monoftongerades |
| subjunctive2 | monoftongere | monoftongerade | monoftongeres | monoftongerades |
| present participle | monoftongerande | |||
| past participle | monoftongerad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.