monstriger

Latin

Etymology

From mōnstrum (monster) +‎ -ger (suffix forming an adjective), from gerō (to bear, carry).

Pronunciation

Adjective

mōnstriger (feminine mōnstrigera, neuter mōnstrigerum); first/second-declension adjective (nominative masculine singular in -er)

  1. monstrous, horrid, misshapen

Declension

First/second-declension adjective (nominative masculine singular in -er).

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative mōnstriger mōnstrigera mōnstrigerum mōnstrigerī mōnstrigerae mōnstrigera
genitive mōnstrigerī mōnstrigerae mōnstrigerī mōnstrigerōrum mōnstrigerārum mōnstrigerōrum
dative mōnstrigerō mōnstrigerae mōnstrigerō mōnstrigerīs
accusative mōnstrigerum mōnstrigeram mōnstrigerum mōnstrigerōs mōnstrigerās mōnstrigera
ablative mōnstrigerō mōnstrigerā mōnstrigerō mōnstrigerīs
vocative mōnstriger mōnstrigera mōnstrigerum mōnstrigerī mōnstrigerae mōnstrigera

Synonyms

  • monstrifer

References

  • monstriger”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • monstriger in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.