morticinus
Latin
Etymology
From mortuus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mɔr.tɪˈkiː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [mor.t̪iˈt͡ʃiː.nus]
Adjective
morticīnus (feminine morticīna, neuter morticīnum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | morticīnus | morticīna | morticīnum | morticīnī | morticīnae | morticīna | |
| genitive | morticīnī | morticīnae | morticīnī | morticīnōrum | morticīnārum | morticīnōrum | |
| dative | morticīnō | morticīnae | morticīnō | morticīnīs | |||
| accusative | morticīnum | morticīnam | morticīnum | morticīnōs | morticīnās | morticīna | |
| ablative | morticīnō | morticīnā | morticīnō | morticīnīs | |||
| vocative | morticīne | morticīna | morticīnum | morticīnī | morticīnae | morticīna | |
Descendants
- Aromanian: murtãciuni, murtutsinã
- Catalan: mortina
- Italian: morticino
- Portuguese: mortezinho
- Romanian: mortăciune
- Spanish: mortecino, mortecina
References
- “morticinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "morticinus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- morticinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.