mruk
See also: Mruk
Polish
Etymology
Deverbal from mruczeć.
Pronunciation
Noun
mruk m pers (diminutive mruczek)
- (colloquial) one who is taciturn
Declension
Declension of mruk
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | mruk | mrucy/mrukowie/mruki |
| genitive | mruka | mruków |
| dative | mrukowi | mrukom |
| accusative | mruka | mruków |
| instrumental | mrukiem | mrukami |
| locative | mruku | mrukach |
| vocative | mruku | mrucy/mrukowie/mruki |
Noun
mruk m inan
Declension
Declension of mruk
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | mruk | mruki |
| genitive | mruku | mruków |
| dative | mrukowi | mrukom |
| accusative | mruk | mruki |
| instrumental | mrukiem | mrukami |
| locative | mruku | mrukach |
| vocative | mruku | mruki |