mulierarius
Latin
Etymology
From mulier (“woman”) + -ārius (adjective-forming derivational suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [mʊ.li.ɛˈraː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [mu.li.eˈraː.ri.us]
Adjective
mulierārius (feminine mulierāria, neuter mulierārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | mulierārius | mulierāria | mulierārium | mulierāriī | mulierāriae | mulierāria | |
| genitive | mulierāriī | mulierāriae | mulierāriī | mulierāriōrum | mulierāriārum | mulierāriōrum | |
| dative | mulierāriō | mulierāriae | mulierāriō | mulierāriīs | |||
| accusative | mulierārium | mulierāriam | mulierārium | mulierāriōs | mulierāriās | mulierāria | |
| ablative | mulierāriō | mulierāriā | mulierāriō | mulierāriīs | |||
| vocative | mulierārie | mulierāria | mulierārium | mulierāriī | mulierāriae | mulierāria | |
Related terms
Noun
mulierārius m (genitive mulierāriī or mulierārī); second declension
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | mulierārius | mulierāriī |
| genitive | mulierāriī mulierārī1 |
mulierāriōrum |
| dative | mulierāriō | mulierāriīs |
| accusative | mulierārium | mulierāriōs |
| ablative | mulierāriō | mulierāriīs |
| vocative | mulierārie | mulierāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Synonyms
References
- “mulierarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “mulierarius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- mulierarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.