muneratio
Latin
Etymology
From mūnerō + -tiō (“-tion”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [muː.nɛˈraː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [mu.neˈrat̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
mūnerātiō f (genitive mūnerātiōnis); third declension
- (Late Latin) A giving, presenting.
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | mūnerātiō | mūnerātiōnēs |
| genitive | mūnerātiōnis | mūnerātiōnum |
| dative | mūnerātiōnī | mūnerātiōnibus |
| accusative | mūnerātiōnem | mūnerātiōnēs |
| ablative | mūnerātiōne | mūnerātiōnibus |
| vocative | mūnerātiō | mūnerātiōnēs |
Related terms
Descendants
- Italian: munerazione
References
- “muneratio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- muneratio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.