muniens

Latin

Etymology

Present participle of mūniō.

Participle

mūniēns (genitive mūnientis); third-declension one-termination participle

  1. enclosing
  2. fortifying, securing

Declension

Third-declension participle.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative mūniēns mūnientēs mūnientia
genitive mūnientis mūnientium
dative mūnientī mūnientibus
accusative mūnientem mūniēns mūnientēs
mūnientīs
mūnientia
ablative mūniente
mūnientī1
mūnientibus
vocative mūniēns mūnientēs mūnientia

1When used purely as an adjective.