munuccild
Old English
Etymology
Composed of munuc (“monk”) + ċild (“child”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmu.nukˌt͡ʃild/, [ˈmu.nukˌt͡ʃiɫd]
Noun
munucċild n
Declension
Strong z-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | munucċild | munucċildru |
| accusative | munucċild | munucċildru |
| genitive | munucċildes | munucċildra |
| dative | munucċilde | munucċildrum |
Also often appears as an a-stem: Strong a-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | munucċild | munucċild |
| accusative | munucċild | munucċild |
| genitive | munucċildes | munucċilda |
| dative | munucċilde | munucċildum |