mutatio
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [muːˈtaː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [muˈt̪at̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
mūtātiō f (genitive mūtātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | mūtātiō | mūtātiōnēs |
| genitive | mūtātiōnis | mūtātiōnum |
| dative | mūtātiōnī | mūtātiōnibus |
| accusative | mūtātiōnem | mūtātiōnēs |
| ablative | mūtātiōne | mūtātiōnibus |
| vocative | mūtātiō | mūtātiōnēs |
Descendants
- Catalan: mutació
- Dutch: mutatie
- English: mutation
- French: mutation
- Friulian: mutazion
- Galician: mutación
- Italian: mutazione
- Macedonian: мутација (mutacija)
- Norwegian: mutasjon (Bokmål), mutasjon (Nynorsk)
- Occitan: mutacion
- Piedmontese: mutassion
- Polish: mutacja
- Portuguese: mutação
- Romanian: mutație
- Russian: мутация (mutacija)
- Spanish: mutación
- Turkish: mutasyon
References
- “mutatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “mutatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- mutatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.