mutilatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of mutilō.
Participle
mutilātus (feminine mutilāta, neuter mutilātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | mutilātus | mutilāta | mutilātum | mutilātī | mutilātae | mutilāta | |
| genitive | mutilātī | mutilātae | mutilātī | mutilātōrum | mutilātārum | mutilātōrum | |
| dative | mutilātō | mutilātae | mutilātō | mutilātīs | |||
| accusative | mutilātum | mutilātam | mutilātum | mutilātōs | mutilātās | mutilāta | |
| ablative | mutilātō | mutilātā | mutilātō | mutilātīs | |||
| vocative | mutilāte | mutilāta | mutilātum | mutilātī | mutilātae | mutilāta | |