mynetian
Old English
Etymology
From Proto-West Germanic *munitōn. Equivalent to mynet + -ian.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmy.ne.ti.ɑn/
Verb
mynetian
- to mint
Conjugation
Conjugation of mynetian (weak, class 2)
| infinitive | mynetian | mynetienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | mynetiġe | mynetode |
| second person singular | mynetast | mynetodest |
| third person singular | mynetaþ | mynetode |
| plural | mynetiaþ | mynetodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | mynetiġe | mynetode |
| plural | mynetiġen | mynetoden |
| imperative | ||
| singular | myneta | |
| plural | mynetiaþ | |
| participle | present | past |
| mynetiende | (ġe)mynetod | |