nafaðr

Old Norse

Etymology

From nǫf (hub, naved) +‎ -aðr.

Adjective

nafaðr

  1. hubbed, naved

Declension

Strong declension of nafaðr
singular masculine feminine neuter
nominative nafaðr nǫfuð nafat
accusative nafaðan nafaða nafat
dative nǫfuðum nafaðri nǫfuðu
genitive nafaðs nafaðrar nafaðs
plural masculine feminine neuter
nominative nafaðir nafaðar nǫfuð
accusative nafaða nafaðar nǫfuð
dative nǫfuðum nǫfuðum nǫfuðum
genitive nafaðra nafaðra nafaðra
Weak declension of nafaðr
singular masculine feminine neuter
nominative nafaði nafaða nafaða
accusative nafaða nǫfuðu nafaða
dative nafaða nǫfuðu nafaða
genitive nafaða nǫfuðu nafaða
plural masculine feminine neuter
nominative nǫfuðu nǫfuðu nǫfuðu
accusative nǫfuðu nǫfuðu nǫfuðu
dative nǫfuðum nǫfuðum nǫfuðum
genitive nǫfuðu nǫfuðu nǫfuðu

Derived terms