nampn
Old Swedish
Etymology
From Old Norse nafn, from Proto-Germanic *namô, from Proto-Indo-European *h₁nómn̥.
Noun
nampn n
Declension
Declension of nampn (strong a-stem)
| neuter | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | nampn | nampnit | nampn | nampnin |
| accusative | nampn | nampnit | nampn | nampnin |
| dative | nampni, nampne | nampninu, nampneno | nampnum, nampnom | nampnumin, nampnomen |
| genitive | nampns | nampnsins | nampna | nampnanna |
Derived terms
Descendants
- Swedish: namn