nastarczyć

Polish

From na- +‎ starczyć.

nastarczyć pf (imperfective nastarczać)

(intransitive) to supply enough [with genitive ‘of something’], to keep [with dative ‘someone’] in [with genitive ‘something’], to keep up with demand [with z (+ instrumental) ‘of something’]

Conjugation of *nastarczyć* pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		nastarczyć
future tense	1^st	nastarczę			nastarczymy
	2^nd	nastarczysz			nastarczycie
	3^rd	nastarczy			nastarczą
	impersonal	nastarczy się
past tense	1^st	nastarczyłem, -(e)m nastarczył	nastarczyłam, -(e)m nastarczyła	nastarczyłom, -(e)m nastarczyło	nastarczyliśmy, -(e)śmy nastarczyli	nastarczyłyśmy, -(e)śmy nastarczyły
	2^nd	nastarczyłeś, -(e)ś nastarczył	nastarczyłaś, -(e)ś nastarczyła	nastarczyłoś, -(e)ś nastarczyło	nastarczyliście, -(e)ście nastarczyli	nastarczyłyście, -(e)ście nastarczyły
	3^rd	nastarczył	nastarczyła	nastarczyło	nastarczyli	nastarczyły
	impersonal	nastarczono
conditional	1^st	nastarczyłbym, bym nastarczył	nastarczyłabym, bym nastarczyła	nastarczyłobym, bym nastarczyło	nastarczylibyśmy, byśmy nastarczyli	nastarczyłybyśmy, byśmy nastarczyły
	2^nd	nastarczyłbyś, byś nastarczył	nastarczyłabyś, byś nastarczyła	nastarczyłobyś, byś nastarczyło	nastarczylibyście, byście nastarczyli	nastarczyłybyście, byście nastarczyły
	3^rd	nastarczyłby, by nastarczył	nastarczyłaby, by nastarczyła	nastarczyłoby, by nastarczyło	nastarczyliby, by nastarczyli	nastarczyłyby, by nastarczyły
	impersonal	nastarczono by
imperative	1^st	niech nastarczę			nastarczmy
	2^nd	nastarcz			nastarczcie
	3^rd	niech nastarczy			niech nastarczą
anterior adverbial participle		nastarczywszy
verbal noun		nastarczenie