natrafić

Polish

Alternative forms

Etymology

From na- +‎ trafić.

Pronunciation

  • IPA(key): /naˈtra.fit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -afit͡ɕ
  • Syllabification: na‧tra‧fić

Verb

natrafić pf (imperfective natrafiać)

  1. (intransitive) to come across, to encounter [with na (+ accusative) ‘something’]

Conjugation

Conjugation of natrafić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive natrafić
future tense 1st natrafię natrafimy
2nd natrafisz natraficie
3rd natrafi natrafią
impersonal natrafi się
past tense 1st natrafiłem,
-(e)m natrafił 		natrafiłam,
-(e)m natrafiła 		natrafiłom,
-(e)m natrafiło 		natrafiliśmy,
-(e)śmy natrafili 		natrafiłyśmy,
-(e)śmy natrafiły
2nd natrafiłeś,
-(e)ś natrafił 		natrafiłaś,
-(e)ś natrafiła 		natrafiłoś,
-(e)ś natrafiło 		natrafiliście,
-(e)ście natrafili 		natrafiłyście,
-(e)ście natrafiły
3rd natrafił natrafiła natrafiło natrafili natrafiły
impersonal natrafiono
conditional 1st natrafiłbym,
bym natrafił 		natrafiłabym,
bym natrafiła 		natrafiłobym,
bym natrafiło 		natrafilibyśmy,
byśmy natrafili 		natrafiłybyśmy,
byśmy natrafiły
2nd natrafiłbyś,
byś natrafił 		natrafiłabyś,
byś natrafiła 		natrafiłobyś,
byś natrafiło 		natrafilibyście,
byście natrafili 		natrafiłybyście,
byście natrafiły
3rd natrafiłby,
by natrafił 		natrafiłaby,
by natrafiła 		natrafiłoby,
by natrafiło 		natrafiliby,
by natrafili 		natrafiłyby,
by natrafiły
impersonal natrafiono by
imperative 1st niech natrafię natrafmy
2nd natraf natrafcie
3rd niech natrafi niech natrafią
anterior adverbial participle natrafiwszy
verbal noun natrafienie

Further reading

  • natrafić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • natrafić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.