nazinderen
Dutch
Etymology
From na (“after”) + zinderen (“to sizzle”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈnaːˌzɪn.də.rə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: na‧zin‧de‧ren
Verb
nazinderen
Conjugation
| Conjugation of nazinderen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | nazinderen | |||
| past singular | zinderde na | |||
| past participle | nagezinderd | |||
| infinitive | nazinderen | |||
| gerund | nazinderen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | zinder na | zinderde na | nazinder | nazinderde |
| 2nd person sing. (jij) | zindert na, zinder na2 | zinderde na | nazindert | nazinderde |
| 2nd person sing. (u) | zindert na | zinderde na | nazindert | nazinderde |
| 2nd person sing. (gij) | zindert na | zinderde na | nazindert | nazinderde |
| 3rd person singular | zindert na | zinderde na | nazindert | nazinderde |
| plural | zinderen na | zinderden na | nazinderen | nazinderden |
| subjunctive sing.1 | zindere na | zinderde na | nazindere | nazinderde |
| subjunctive plur.1 | zinderen na | zinderden na | nazinderen | nazinderden |
| imperative sing. | zinder na | |||
| imperative plur.1 | zindert na | |||
| participles | nazinderend | nagezinderd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||