neerploffen
Dutch
Etymology
From neer (“down”) + ploffen (“to thud, burst”).
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
neerploffen
- to let oneself fall or drop suddenly into a resting position
- Ze kwam binnen, groette niemand en plofte neer op de bank.
- She came in, didn't said hello to anybody and dropped onto the couch.
Conjugation
| Conjugation of neerploffen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | neerploffen | |||
| past singular | plofte neer | |||
| past participle | neergeploft | |||
| infinitive | neerploffen | |||
| gerund | neerploffen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | plof neer | plofte neer | neerplof | neerplofte |
| 2nd person sing. (jij) | ploft neer, plof neer2 | plofte neer | neerploft | neerplofte |
| 2nd person sing. (u) | ploft neer | plofte neer | neerploft | neerplofte |
| 2nd person sing. (gij) | ploft neer | plofte neer | neerploft | neerplofte |
| 3rd person singular | ploft neer | plofte neer | neerploft | neerplofte |
| plural | ploffen neer | ploften neer | neerploffen | neerploften |
| subjunctive sing.1 | ploffe neer | plofte neer | neerploffe | neerplofte |
| subjunctive plur.1 | ploffen neer | ploften neer | neerploffen | neerploften |
| imperative sing. | plof neer | |||
| imperative plur.1 | ploft neer | |||
| participles | neerploffend | neergeploft | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||