nocitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of noceō.
Participle
nocitus (feminine nocita, neuter nocitum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | nocitus | nocita | nocitum | nocitī | nocitae | nocita | |
| genitive | nocitī | nocitae | nocitī | nocitōrum | nocitārum | nocitōrum | |
| dative | nocitō | nocitae | nocitō | nocitīs | |||
| accusative | nocitum | nocitam | nocitum | nocitōs | nocitās | nocita | |
| ablative | nocitō | nocitā | nocitō | nocitīs | |||
| vocative | nocite | nocita | nocitum | nocitī | nocitae | nocita | |
References
- "nocitus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)