nuncupatorius
Latin
Etymology
From nuncupātor (“namer”) + -ius. Compare English nuncupatory.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [nʊŋ.kʊ.paːˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [nuŋ.ku.paˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
nuncupātōrius (feminine nuncupātōria, neuter nuncupātōrium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | nuncupātōrius | nuncupātōria | nuncupātōrium | nuncupātōriī | nuncupātōriae | nuncupātōria | |
| genitive | nuncupātōriī | nuncupātōriae | nuncupātōriī | nuncupātōriōrum | nuncupātōriārum | nuncupātōriōrum | |
| dative | nuncupātōriō | nuncupātōriae | nuncupātōriō | nuncupātōriīs | |||
| accusative | nuncupātōrium | nuncupātōriam | nuncupātōrium | nuncupātōriōs | nuncupātōriās | nuncupātōria | |
| ablative | nuncupātōriō | nuncupātōriā | nuncupātōriō | nuncupātōriīs | |||
| vocative | nuncupātōrie | nuncupātōria | nuncupātōrium | nuncupātōriī | nuncupātōriae | nuncupātōria | |