nutricatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of nūtrīcō (“suckle, nourish”).
Participle
nūtrīcātus (feminine nūtrīcāta, neuter nūtrīcātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | nūtrīcātus | nūtrīcāta | nūtrīcātum | nūtrīcātī | nūtrīcātae | nūtrīcāta | |
| genitive | nūtrīcātī | nūtrīcātae | nūtrīcātī | nūtrīcātōrum | nūtrīcātārum | nūtrīcātōrum | |
| dative | nūtrīcātō | nūtrīcātae | nūtrīcātō | nūtrīcātīs | |||
| accusative | nūtrīcātum | nūtrīcātam | nūtrīcātum | nūtrīcātōs | nūtrīcātās | nūtrīcāta | |
| ablative | nūtrīcātō | nūtrīcātā | nūtrīcātō | nūtrīcātīs | |||
| vocative | nūtrīcāte | nūtrīcāta | nūtrīcātum | nūtrīcātī | nūtrīcātae | nūtrīcāta | |
References
- “nutricatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- nutricatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.