obnitor
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɔbˈniː.tɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [obˈniː.t̪or]
Verb
obnītor (present infinitive obnītī or obnītier, perfect active obnīxus sum or obnīsus sum); third conjugation, deponent
Conjugation
Conjugation of obnītor (third conjugation, deponent)
| indicative | singular | plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | obnītor | obnīteris, obnītere |
obnītitur | obnītimur | obnītiminī | obnītuntur | ||||||
| imperfect | obnītēbar | obnītēbāris, obnītēbāre |
obnītēbātur | obnītēbāmur | obnītēbāminī | obnītēbantur | |||||||
| future | obnītar | obnītēris, obnītēre |
obnītētur | obnītēmur | obnītēminī | obnītentur | |||||||
| perfect | obnīxus or obnīsus + present active indicative of sum | ||||||||||||
| pluperfect | obnīxus or obnīsus + imperfect active indicative of sum | ||||||||||||
| future perfect | obnīxus or obnīsus + future active indicative of sum | ||||||||||||
| subjunctive | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | obnītar | obnītāris, obnītāre |
obnītātur | obnītāmur | obnītāminī | obnītantur | ||||||
| imperfect | obnīterer | obnīterēris, obnīterēre |
obnīterētur | obnīterēmur | obnīterēminī | obnīterentur | |||||||
| perfect | obnīxus or obnīsus + present active subjunctive of sum | ||||||||||||
| pluperfect | obnīxus or obnīsus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||||||||
| imperative | singular | plural | |||||||||||
| first | second | third | first | second | third | ||||||||
| active | present | — | obnītere | — | — | obnītiminī | — | ||||||
| future | — | obnītitor | obnītitor | — | — | obnītuntor | |||||||
| non-finite forms | infinitive | participle | |||||||||||
| active | passive | active | passive | ||||||||||
| present | obnītī, obnītier1 |
— | obnītēns | — | |||||||||
| future | obnīxūrum esse, obnīsūrum esse |
— | obnīxūrus, obnīsūrus |
obnītendus, obnītundus | |||||||||
| perfect | obnīxum esse, obnīsum esse |
— | obnīxus, obnīsus |
— | |||||||||
| future perfect | obnīxum fore, obnīsum fore |
— | — | — | |||||||||
| perfect potential | obnīxūrum fuisse, obnīsūrum fuisse |
— | — | — | |||||||||
| verbal nouns | gerund | supine | |||||||||||
| genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||||||||
| obnītendī | obnītendō | obnītendum | obnītendō | obnīxum, obnīsum |
obnīxū, obnīsū | ||||||||
1The present passive infinitive in -ier is a rare poetic form which is attested.
References
- “obnitor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “obnitor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- obnitor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.