obsecratio
Latin
Etymology
Noun
obsecrātiō f (genitive obsecrātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | obsecrātiō | obsecrātiōnēs |
| genitive | obsecrātiōnis | obsecrātiōnum |
| dative | obsecrātiōnī | obsecrātiōnibus |
| accusative | obsecrātiōnem | obsecrātiōnēs |
| ablative | obsecrātiōne | obsecrātiōnibus |
| vocative | obsecrātiō | obsecrātiōnēs |
Descendants
- French: obsécration
References
- “obsecratio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “obsecratio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- "obsecratio", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- obsecratio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.